Author: yummlydish.com

Dwóch studentów inżynierii natknęło się na siebie podczas kampusu.

Jeden z nich zauważył, że drugi jechał zupełnie nowy rower.

Machał go i zapytał: „Hej, skąd masz taki wspaniały rower?”

Drugi inżynier odpowiedział: „Carol mi to dała”.

„Carol dała ci to?!? Wiedziałem, że była w tobie, ale to po prostu śmieszne!”

„Cóż” – powiedział drugi student inżynierii – „wczoraj szedłem, pamiętając o własnym biznesie, kiedy piękna Carol podjechała na tym rowerze.

Rzuciła rower na ziemię, zdejmowała wszystkie swoje ubrania, dopóki nie była naga i powiedziała: „Weź to, czego chcesz!”

Więc wziąłem rower i wyszedłem!

Drugi inżynier skinął głową z aprobatą,

„Dobry wybór; jej ubrania prawdopodobnie nie pasowałyby do ciebie”.

Czasami lepiej być sobą i zaakceptować to, kim jesteś.

Ta historia jest tak zabawnym przykładem tego.

45 -letnia kobieta z Los Angeles miała zawał serca i natychmiast została przetransportowana do szpitala.

Podczas operacji miała nadprzyrodzone doświadczenie w pobliżu śmierci.

Jej duch został podniesiony do nieba, gdzie poznała Boga i zapytała go: „Czy nadejdzie mój czas?”

Bóg odpowiedział: „Nie, masz kolejne 43 lata, 2 miesiące i 8 dni na życie”.

Po wyzdrowieniu kobieta postanowiła żyć w pełni i wykorzystać najlepiej, kiedy opuściła.

Postanowiła zostać w szpitalu i przeprowadzić chirurgię plastyczną na twarzy, ulegać liposukcji, powiększaniu piersi i usuwaniu tłuszczu brzucha.

Nazywała także stylistkę włosów, aby pokolorować włosy i ortodonta, aby wykonać „podnośnik zębów”.

Uznała, że ​​jeśli miała tyle czasu przed sobą, powinna żyć w najlepszy możliwy sposób.

Po swojej ostatniej operacji plastycznej założyła nową sukienkę z pasującymi obcasami, opuściła szpital, przeszła przez ulicę i Bam! Karetka przejechała ją i umarła natychmiast.

Przecinając bramy do nieba, dotarła do Boga i domagała się wiedzieć, co się stało.

„Powiedziałeś mi, że miałem jeszcze 43 lata! Dlaczego nie uratowałeś mnie przed karetką?”

I Bóg odpowiedział: „Och, to ty? Mój zły, nie rozpoznałem cię pod tym całym plastikiem…”