Blog

Carl jest na 10. roku życia, kiedy dostanie nowy kolega z Cell, Jim.

… Po poświęceniu czasu na rozmiar Jima i zdecydowanie, że może mu zaufać, Carl opowiada Jimowi o swoim planie ucieczki.

„Widzisz”, mówi Carl „Przez pierwsze 5 lat byłem w środku, wyszkoliłem mój układ trawienny, aby podążać za moim poleceniem. Teraz mogę coś zjeść i wychodzi on na jego komponenty”.

Jim jest sceptyczny, ale zaintrygowany.

Carl kontynuuje: „Przez ostatnie pięć lat połykałem elementy z mojego munduru. To idealne, ponieważ strażnicy po prostu myślą, że szczury to żują”.

Więc Jim pyta: „Cóż, co to ma wspólnego ze mną? Jak mogę pomóc?”

Carl mówi: „Cóż, kawałki materiału pojawiają się jako poszczególne włókna. Dotychczas w przyszłym roku będziemy mieć wystarczającą ilość liny, aby przejść przez ścianę. Potrzebuję tylko zawiązania włókien”.

Jim, zniesmaczony, mówi: „Musisz mnie żartować!”

A Carl mówi: „Sha.

Trzy żółwie, Joe, Steve i Poncho, decydują się na piknik.

Joe pakuje koszyk piknikowy z ciasteczkami, butelkowanymi napojami gazowanymi i kanapkami.

Problem polega na tym, że miejsce piknikowe znajduje się w odległości 10 mil, więc żółwie zajmują 10 całych dni. Zanim przybywają, wszyscy są biczowani i głodni.

Joe wyciąga rzeczy z kosza, jeden po drugim. Wyciąga napoje gazowane i zdaje sobie sprawę, że zapomnieli przynieść otwieracz do butelek.

Joe i Steve błagają Poncho, aby zawrócił do domu i odzyskał go, ale Poncho stanowczo odmawia, wiedząc, że zje wszystko, zanim wróci.

W jakiś sposób, po około dwóch godzinach, żółwiom udaje się przekonać Poncha, aby poszedł, przeklinając groby swoich pradziadków, że nie dotkną jedzenia.

Tak więc Poncho wysiada w dół drogi, powoli i stabilnie.

Minie dwadzieścia dni, ale bez poncho. Joe i Steve są głodni i zaskoczeni, ale obietnica jest obietnicą.

Kolejny dzień mija i wciąż nie poncho, ale obietnica jest obietnicą.

Po trzech kolejnych dniach minie bez wzroku Poncho, Steve zaczyna się niespokojny. „Potrzebuję jedzenia!” Mówi z nutą demencji w głosie. “NIE!” Joe odpowiada. „Obiecaliśmy”.

Jeszcze pięć dni mijają. Joe zdaje sobie sprawę, że Poncho prawdopodobnie przeskoczył Burger King w dół drogi, więc dwa żółwie słabo podniosły pokrywkę, dostają kanapkę i otwierają usta do jedzenia.

Ale potem, w tym momencie, Poncho wyskakuje za kamieniem. „Tylko do tego, nie idę!”